اعتماد به جنس مخالف در میان جوانان شهر تهران

پژوهش حاضر درصدد مطالعه اعتماد به جنس مخالف درمیان جوانان 15تا29ساله شهر تهران، در دو بعد بین شخصی و عام، شناسایی میزان هریک از شاخص های فوق و نیز عوامل مرتبط با آن هاست. برای چارچوب نظری از نظریه چلبی، گیدنز، کلمن و زتومکا در بحث اعتماد، بهره برداری شده است. به منظور نزدیک ترکردن نظریه با واقعیت اجتماعی و بومی سازی در پایین ترین سطح، فرضیه یابی از مطالعه اکتشافی نیز صورت گرفته است. فرضیه ها با روش پیمایش و براساس روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای در سه منطقه شهر تهران، با تعداد 254 پرسش نامه مورد آزمون قرار گرفته است.
یافته ها بیانگر آن است که میزان اعتماد کل و بین شخصی به جنس مخالف پاسخ گویان، کمتر از متوسط است؛ یعنی زنان و مردان قابلیت اعتمادپذیری اندکی دارند. اما در بعد اعتماد عام به جنس مخالف، نمره پاسخ گویان بیش از متوسط است. میان متغیرهای احساس امنیت، اعتماد بنیادین، تعامل اظهاری با جنس مخالف، تعهد در رابطه، تعهد درونی و نیز احساس نیاز به جنس مخالف، با متغیر اعتماد به جنس مخالف، رابطه معنادار و مثبت است. از میان این متغیرها، احساس امنیت در بعد ذهنی (به معنای احساس آرامش، فراغت از ترس و تهدید و نیز احساس امنیت نسبت به جنس مخالف) دارای قوی ترین رابطه با متغیر وابسته است.در مورد متغیر تجربه های پیشین فرد که ماخوذ از مطالعه اکتشافی بوده است، یکی از ابعاد آن یعنی متغیر تجربه قبلی رسانه ای، با اعتماد به جنس مخالف رابطه معنادار و منفی دارد. سه متغیر احساس امنیت، احساس نیاز به رابطه با جنس مخالف و تعهد در رابطه با جنس مخالف، وارد معادله رگرسیونی شده و درنهایت، مجموعه عوامل مطرح شده بیش از 35درصد تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کنند.