نقش واسطه ای مشکلات درونی سازی در رابطه ناگویی هیجانی و مشکلات برونی سازی

هدف این پژوهش آزمون دو مدل واسطه گری نسبی و کامل مشکلات درونی سازی بین ناگویی هیجانی و مشکلات برونی سازی در دختران نوجوان بود. به این منظور 297 دانش آموز دختر در مقطع دبیرستان از مناطق تهران به روش نمونه برداری خوشه ایانتخاب و با مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، 1994) و مقیاس خودگزارش دهی مشکلات رفتاری کودک و نوجوان (آشنباخ، 1991) ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج نشان داد که مدل واسطه گری کامل مشکلات درونی سازی در رابطه بین ناگویی خلقی با مشکلات برونی سازی با داده ها برازش مطلوب دارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه ناگویی خلقی مشکلات درونی سازی و رابطه مشکلات درونی سازی و مشکلات برونی سازی مثبت معنادار بود. تفسیر این نتایج به این معناست که ناگویی هیجانی فقط در افرادی به مشکلات برونی سازی تبدیل می شود که در آنها مشکلاتی نظیر اضطراب، افسردگی، کناره گیری و شکایت های جسمانی پدید آورد.