مقایسه اوج فشار کف پایی و زمان رسیدن به آن هنگام راه رفتن با سرعت عادی در افراد مبتلا به زانوی عقب رفته و افراد سالم

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اوج فشار کف پایی و زمان رسیدن به آن هنگام راه رفتن با سرعت عادی در افراد مبتلا به زانوی عقب رفته و افراد سالم بود.
10 زن دارای زانوی عقب رفته و 11 زن سالم در این تحقیق شرکت کردند. برای اندازه گیری زاویه زانو از گونیامتر استفاده شد. فشار کف پایی نیز با استفاده از پلت فورم emed حین راه رفتن با پای برهنه اندازه گیری شد. پس از تقسیم کف پا به 10 ناحیه، اوج فشار و زمان رسیدن به آن محاسبه شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون های MANOVA و اندازه گیری های مکرر در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.
در افراد زانوی عقب رفته اوج فشار در پای راست در نواحی پاشنه داخلی (04/0=p)، پاشنه خارجی (02/0=p) و میدفوت داخلی (02/0=p) و در پای چپ در نواحی میدفوت خارجی (02/0=p) و انگشتان سه، چهار و پنج (04/0=p) به طور معناداری از افراد سالم کمتر بود. همچنین زمان رسیدن به اوج در پای راست افراد زانوی عقب رفته در نواحی پاشنه داخلی (0001/0=p)، پاشنه خارجی (0001/0=p) و میدفوت داخلی (01/0=p) و در پای چپ در نواحی پاشنه داخلی (03/0=p) و خارجی (03/0=p) به طور معناداری بیشتر از افراد سالم بود.
ناهنجاری زانوی عقب رفته با تغییر راستای کشش نیروی عکس العمل زمین باعث تغییر اوج فشار وارده بر کف پا هنگام راه رفتن می شود. این تغییرات ممکن است عملکرد عضلات مختلف اندام تحتانی و الگوی راه رفتن فرد را تغییر دهد. بنابراین در طراحی برنامه توانبخشی و اثربخشی آن در افراد مبتلا به زانوی عقب رفته ارزیابی توزیع فشار کف پا توصیه می شود.