بررسی اثر غلظت های نانو ذرات دی اکسید تیتان روی مخلوط پلی اتیلن سبک و نشاسته

ساخت کامپوزیت های زیست تخریب پذیر طی چند سال اخیر سبب شده که مطالعات گسترده ای در زمینه بهینه سازی و کاربردی تر کردن آن ها صورت گیرد، تولید کامپوزیت های چند جزئی با حضور مواد بیوپلیمری می تواند مشکلات ناشی از عدم بازگشت مواد پلیمری به چرخه طبیعی را مرتفع سازد. مواد بیوپلیمری خواص مکانیکی و رئولوژیکی نمونه را کاهش می دهد ولی افزودن نانو ذرات کمک می کند تا این خواص بهبود یابد. در این مطالعه نانو ذرات دی اکسید تیتان به کامپوزیت پلی اتیلن/ نشاسته در درصدهای 30، 40 و50 از بیوپلیمر نشاسته، اضافه گردید و در اکسترودر دومارپیچه آمیخته شد، خواص مکانیکی، رئولوژیکی و زیست تخریب پذیری این کامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله نشان می دهد که میزان ازدیاد طول در پارگی نانو کامپوزیت های پلی اتیلن/ نشاسته، حاوی 30 % و50 % نشاسته، به ترتیب 92/74% و 37/91%، در حالی که این مقدار در پلی اتیلن خالص 122% است. نانو ذرات دی اکسید تیتان در ماتریس پلیمر مانند سازگار کننده بین پلی اتیلن/ نشاسته، عمل می کنند و نتایج بررسی خواص رئولوژیکی نشان داد که ویسکوزیته و مدول ذخیره نانوکامپوزیت ها با افزایش درصد نشاسته افزایش داشت. همچنین خواص زیست تخریب پذیری نانو کامپوزیت نیز با افزایش درصد نشاسته افزایش یافت.