بررسی نقش سازمان های مردم نهاد در توان مندسازی کودکان کار خیابانی

کودکان کار خیابانی یکی از پدیده های نوظهور و از دغدغه های جامعه ی امروزی است. به دلیل اهمیت کودکان به عنوان قشر آسیب پذیر جامعه و ناتوانی دولت ها در حل مشکلات فزاینده ی آن ها، در سال های اخیر بخش قابل توجهی از سازمان های مردم نهاد با هدف حمایت از آنان به وجود آمدند. این مقاله در چارچوب رویکرد توانمندسازی و با بهره گیری از روش پژوهش میدانی به مطالعه ی نقش این سازمان ها در توان مندسازی کودکان کار خیابانی در منطقه ی 12 شهر تهران می پردازد. با توجه به محوریت فعالیت های این سازمان ها و تاکید رویکرد توان مندسازی به ابعاد حمایت های آموزشی- تحصیلی، ارتقای مهارت های زندگی و ارتقای سلامت کودکان، این فعالیت ها ارزیابی شده و در مجموع به عنوان توان مندی تعریف شده است. یافته ها نشان داد که اکثر پاسخ گویان اقدامات این سازمان ها را مهم تلقی کردند. همین طور اکثر اظهار داشتند که این اقدامات در توان مندی کودکان موثر بوده است، که در غیاب آن ها وضعیت کودکان به مراتب بدتر می شده است. به علاوه تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای مستقل در کل رابطه ی معناداری با متغیر توانمندسازی دارند. با توجه به تحلیل داده ها، مقاله نتیجه می گیرد که حضور موثر و کارآمد سازمان های مردم نهاد برای تغییر وضعیت کودکان در وضعیت دشوار بخشی از ضرورت هاست. با این حال، تاکید می کنند نحوه ی صحیح و مناسب خدمات رسانی به گروه های هدف و داشتن نگاهی سیستمی و جامع به موضوع مهم است. به همین منظور پیشنهاد می کند در تدوین و اجرای سیاست ها و برنامه ها باید خانواده نه صرفا کودک در وضعیت دشوار محور قرار گیرد.