بررسی تنگناها و موانع توسعه گردشگری در مناطق مرزی (مطالعه موردی: شهرستان زهک)

گردشگری در مناطق مرزی از مهم ترین فعالیت هایی است که می تواند این مناطق را از انزوای جغرافیایی بیرون براند و به اصطلاح از حاشیه به درون متن سوق دهد. همچنین می تواند اوضاع سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و روش زندگی ساکنان این مناطق را دگرگون سازد. با این وجود در ایران ، هنوز از پتانسیل های بالای گردشگری مناطق مرزی، جهت نیل به توسعه پایدار بهره برداری نشده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی موانع توسعه گردشگری شهرستان مرزی زهک می باشد. روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربری است. جامعه نمونه نیز سه گروه می باشد. گروه اول، سرپرستان خانوارهای این شهرستان هستند که با توجه به روش نمونه گیری خوشه ای، تعداد 125 خانوار در این گروه انتخاب شد. گروه دوم، کارشناسان و مسئولان شهری هستند که 12 نفر از ایشان، با روش نمونه گیری هدف مند به عنوان نمونه انتخاب گردید. گروه سوم، گردشگران هستند که تعداد 40 نفر، با استفاده از نمونه گیری غیر احتمالی ساده و آسان، به عنوان نمونه انتخاب گردید و پرسش نامه ها میان آن ها توزیع شد. سپس برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل عاملی به کمک نرم افزار SPSSو Excel 2010 بهره برده شد. نتایج عمده چالش های توسعه گردشگری در محدوده مورد مطالعه، به ترتیب اولویت عبارتند از: اجتماعی- فرهنگی 8 .81%، اقتصادی 78%، کالبدی- فیزیکی 77%، مدیریتی و برنامه ریزی 74%، و جغرافیایی و محیطی 68%. در نهایت، جهت بهبود و توسعه صنعت گردشگری شهرستان زهک پیشنهادهایی ارائه گردیده است.