تاثیر پپتیدهای استخراجی از موکوس شقایق دریایی Stichodactyla haddoni بر بافت آبشش، اسمولاریته و یون های پلاسمای بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss

در این پژوهش، استخراج پپتید های موکوس شقایق دریایی و اثرات آن ها بر بافت آبشش بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان در شرایط آزمایشگاهی مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور نمونه برداری از شقایق دریایی Stichodactyla haddoni در ناحیه بین جزر و مدی سواحل جزیره هرمز انجام گرفت. نمونه ها بعد از فریز شدن به آزمایشگاه منتقل شدند. بخش موکوسی نمونه ها با استفاده از PBS عصاره گیری شد. پپتید های پائین تر از 10 کیلودالتون به وسیله فیلتر MWCO 10000 میلی پور جدا و به سیاهرگ دمی بچه ماهی ها تزریق شد. بعد از بی حال شدن ماهی ها، با روش های بافت شناسی کلاسیک و ایمونوهیستوشیمی تغییرات بافتی، میزان حضور آنزیم Na+/K+-ATPase، اسمولاریته و یون های پلاسما در آن ها مورد بررسی قرار گرفت. انواع آسیب های بافتی شامل هیپرتروفی سلول های اپیتلیالی، بدشکلی انتهای لاملا ها، ادم زیر بافت پوششی، نزدیک شدن لاملا ها در ناحیه بین لاملایی و نکروز در بافت آبشش ماهی های مورد مطالعه مشاهده شد. تزریق این پپتید ها همچنین باعث کاهش یون ها و اسمولاریته پلاسمای خون ماهی شد. نتایج نشان داد که این پپتید های استخراجی از موکوس شقایق دریایی می توانند باعث تغییرات بافتی آبشش، تغییر در اسمولاریته و یون های پلاسمای بچه ماهی قزل آلا شوند و در نتیجه این تغییرات باعث اختلال در عملکرد تنظیم اسمزی و در نهایت مرگ ماهی می شود.