فهم ماهیت جامعه ایرانی براساس الگوی گذران اوقات فراغت نسل جوان

مدرنیته[1]، مفهومی است که تاکنون از زوایای متعددی بررسی شده است. شاید یکی از معتبرترین نظریات در این حوزه، نظریه گیدنز باشد. گیدنز، اصالتا مدرنیته را یک جریان فرهنگی می داند که وارد مرحله جدیدی شده و مولفه های عینی خاص خود را در همه ساحت های زندگی اجتماعی دارد. بررسی نظرات گیدنز حاکی از آن است که گیدنز، اصلی ترین ساحت تبلور مدرنیته را اوقات فراغت[2] می داند. یعنی زمانی که افراد به گونه ای بازتابانه[3] سبک زندگی و هویتی خاص خود را شکل می دهند. این مقاله، به بررسی انضمامی[4] این سوال می پردازد که براساس نوع گذران اوقات فراغت جوانان، به عنوان یکی از اقشار جامعه، مدرنیته به عنوان یک ویژگی فرهنگی، تا چه حد در جامعه ما نهادینه[5] شده است. یافته های تجربی ما، که براساس پژوهشی کیفی بر روی 30 نفر از جوانان 20 تا 30 سال شهر تهران به دست آمد، نشان داد ترجیحات و گرایش های مدرن در بین جوانان شهر تهران در حال شکل گیری و تثبیت است، اما در همان حال بسترهای مادی و بایسته های اقتصادی تحقق عینی این خواسته ها و تمایلات در جامعه وجود ندارد.
[1]. Modernity
[2]. Leisure time
[3]. Reflexive
[4]. Concrete
[5]. Constitutionalize