بهینه سازی الگوی کشت با استفاده از روش TOPSIS و الگوریتم ژنتیک بر مبنای قابلیت های GIS (مطالعه موردی: اراضی بخش جلگه، استان اصفهان)

یکی از ارکان اساسی مدیریت آب و افزایش بهره وری کشاورزی، استفاده بهینه از منابع موجود است. با توجه به تقاضای در حال افزایش محصولات کشاورزی، افزایش بهره وری از منابع کمیاب، ضرورتی انکار ناپذیر است. بهره برداری مطلوب از این منابع، افزون بر تامین تقاضای جامعه به عنوان یک هدف کلان، می تواند افزایش درآمد بهره برداران را نیز به دنبال داشته باشد. یکی از راهکارهای مناسب برای افزایش بهره وری در بخش کشاورزی، اصلاح الگوی کشت محصولات با توجه به پارامترهای مختلف است. در این تحقیق ابتدا با استفاده از معیارهای اقتصادی، نیاز آبی و دوره رشد محصولات، در مدل تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS، محصولات بهینه انتخاب شده اند. همچنین با ترکیب این نتایج با پارامترهای میزان آب موجود و زمان مشترک دوره رشد محصولات، با استفاده از الگوریتم ژنتیک، مساحت بهینه کشت تخصیص داده شده به هر محصول مشخص شده است. در ادامه با استفاده از قابلیت های مکانی GIS و پارامترهای مکانی مختلف و ترکیب با اطلاعات بهینه شده، نقشه الگوی بهینه کشت محصولات تهیه شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که با استفاده از مدل های استفاده شده و قابلیت های GIS، می توان به الگوی کشت مناسب دست یافت و به طور متوسط حدود 25 درصد افزایش بهره وری و استفاده از منابع موجود داشت.