برآورد شاخص زیستی آلودگی و کیفیت آب رودخانه هراز با استفاده از جوامع ماکروبنتوزها

پهنه بندی کیفیت آب سطحی و روند تغییرات آلودگی با استفاده از اندیکاتورهای بیولوژیک تاثیرات زیست محیطی پنهان را بهتر نشان می دهد و تصمیم گیری های مدیریتی با آگاهی بیشتری به کار گرفته می شود. بنابراین، هدف از این مطالعه بررسی ساختار اجتماعات ماکروبنتوزها به عنوان نشانگرهای زیستی آلودگی در رودخانه هراز است. نمونه برداری در 5 ایستگاه و طی 12 ماه (در سال 1391) با 3 تکرار در هر ایستگاه انجام گرفت. برای ارزیابی تنوع زیستی ماکروبنتوزهای منطقه مطالعه شده از شاخص سیمپسون استفاده شد که میانگین این پارامتر 25/0 است. به منظور پی بردن به وضعیت اکولوژی منطقه از میزان آلودگی آلی از شاخص HFBI استفاده شد.2 شاخه، 3 رده، 11 راسته و 16 خانواده از ماکروزئوبنتوزها شناسایی شدند. بیشترین شاخص سیمپسون در ایستگاه شاهد و کمترین در ایستگاه سرخ رود بوده است. روند تغییرات HFBI به سمت ایستگاه های پایین دست در حال افزایش بوده است. کیفیت آب در بالا دست از شاخص 26/4 شامل مقداری آلودگی آلی و در سطح خوب ارزیابی می شود. در پایان مسیر خود به شاخص 26/7 شامل آلودگی آلی شدید و در سطح بسیار ضعیف ارزیابی می شود. پس از بررسی شاخص هیلسنهوف و دیگر شاخص به این نتیجه رسیدیم که میانگین شاخص HFBI دوره تحقیق، کیفیت آب رودخانه هراز 72/5 را در کلاسه کیفی متوسط با آلودگی آلی در حد نسبتا قابل تشخیص بیان شده است.