برآورد مقدار زی توده و اندوخته کربن فرم های مختلف گونه برودار (Quercus brantii Lindl.) در توده جنگلی بلوط بلند دهدز

زی توده و توان ترسیب کربن یکی از مهم ترین مزایای درختان در اکوسیستم جنگلی است. این تحقیق برای برآورد مقدار زی توده اندام هوایی در فرم های تک پایه و جست گروه گونه برودار (Quercus brantii Lindl.) در سطح توده در جنگل های بلوط بلند در نزدیکی دهدز انجام گرفت. ابعاد شبکه 100×100 متر و نزدیک ترین درخت به نقطه نمونه برداری انتخاب شد. درختان انتخابی باید تمام کلاسه های قطری دانه زاد یا تک پایه و تمام کلاسه های قطر تاجی جست گروه (شاخه زاد) را شامل شود. 18 پایه (به نسبت مساوی تک پایه و جست گروه) انتخاب و پارامترهای کمی آنها ثبت و سپس عملیات قطع و جداسازی انجام گرفت. قسمت های مختلف درختان بلافاصله پس از قطع در عرصه توزین شد و نمونه برداری برای اندازه گیری وزن خشک و مقدار ترسیب کربن انجام گرفت. براساس نتایج بین متوسط زی توده در دو فرم رویشی اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. متوسط زی توده روی زمینی در هر درخت در فرم تک پایه، تقریبا 277 و برای فرم جست گروه تقریبا 230 کیلوگرم تعیین شد. این مقادیر در توده جنگلی 2/18 برای فرم تک پایه و 3/9 تن در هکتار برای فرم جست گروه برآورد شد. براساس این نتایج، در درختان فرم تک پایه، اندام های بزرگ (تنه و شاخه اصلی) و در درختان فرم جست گروه اندام های کوچک (شاخه فرعی و کنده) از توان ترسیب کربن بیشتری برخوردارند. همچنین بیشترین مقدار ذخیره کربن در شاخه های اصلی و کمترین آن در برگ ها بود.