تعلیم و تعلم محتوای ضاله از منظر فقهی

از اصول مورد تاکید در اسلام، اهتمام به امر تعلیم و تعلم است که مبتنی بر عناصر گوناگون از جمله نقش معلم و فراگیر و نیز محتوای آموزشی است. از جمله محتواهای آموزشی، محتواهای ضاله و باطل است. مسئله حرمت حفظ کتب ضاله در فقه شیعه و در خلال مباحث مکاسب محرمه بررسی شده است. بر همین اساس به تناسب محتوا، تعلیم و تعلم مشمول احکام خمسه می شود. البته علی رغم توجه قرآن و سنت نبوی و ائمه^ به این مسئله، برخی زوایا و مسائل پیرامون آن از جمله حکم تعلیم و تعلم محتوای ضاله به طور مبسوط مورد توجه فقها قرار نگرفته است. تعلیم و تعلم محتوای ضاله راه را برای ترویج و نشر آن فراهم می نماید، لذا یکی از مسائل حائز اهمیت بررسی حکم فقهی تعلیم و تعلم محتوای ضاله است. بر این اساس، در این مقاله تلاش شده تا با برجسته ساختن عنوان محل بحث، حکم تعلیم و تعلم محتوای ضاله از منظر فقهی بررسی شود، تا حدود وظایف فقهی معلم و متعلم در این باره روشن شود. برای پاسخ به این سوال به شیوه فقها، ادله متعارف فقهی بررسی می شود. حکم اولی تعلیم و تعلم محتوای باطل، حرمت است که در شرایطی حرمت آن برداشته می شود و فراتر از آن ممکن است برای برخی افراد واجب باشد.