بررسی میزان آرسنیک موجود در منابع آبی روستاهای شهرریوش و مقایسه با استانداردهای موجود با استفاده ازGIS

آرسنیک یکی ازخطرناک ترین عناصر موجود در آب آشامیدنی است. مصرف آب آلوده به آرسنیک باعث بروز انواع بیماری های مختلف از جمله سرطان ها می شود. این مطالعه به منظور بررسی غلظت آرسنیک در منابع آب روستایی شهر ریوش کاشمر انجام گرفت. در این مطالعه توصیفی–تحلیلی مقطعی، 60 نمونه از 10 منبع آب شرب زیرزمینی شهر ریوش در طی ماه های اردیبهشت تا مرداد 1392 جمع آوری شد. نمونه برداری و محافظت نمونه ها مطابق با استاندارد متد انجام گرفت و توسط دستگاه جذب اتمی به روش VGA اندازه گیری شد. به منظور سنجش وجود ارتباط بین غلظت آرسنیک در آب و عواملی همچونpH، کلر باقیمانده، EC،TDS ، شوری و دما این عوامل نیز اندازه گیری شد و میزان آرسنیک با استانداردهای ملی و بین المللی مقایسه شد. میانگین غلظت آرسنیک در ایستگاه های A،B،C،D،E،F،G،H،I،J به ترتیب03/1±53/1،07/1±30/1، 83/3±55/10، 01/5±21/11، 68/3±57/10، 73/0±34/2، 58/0±22/3، 57/3±89/9، 07/5±48/10، 53/0±23/2 میکروگرم در لیتر بود. غلظت آرسنیک در پنج ایستگاه بیشتر از رهنمودهای WHO بود ولی در سایر ایستگاه ها بیش از استاندارد ملی نبود. میزان آرسنیک نسبت به استاندارد ملی دارای تفاوت معنی دار (001/0>P)، ولی نسبت به استاندارد بین المللی تنها 50 درصد ایستگاه ها دارای تفاوت معنی دار (001/0>P) بودند. همچنین ارتباط معنی داری بین غلظت آرسنیک و TDS، EC، دما، شوری و کلر باقیمانده به جز pH وجود نداشت. برنامه ریزی برای جایگزینی آب آشامیدنی سالم با منابع موجود در مناطقی که میزان آرسنیک بیش از استاندارد بین المللی است و همچنین برای کنترل مداوم منابع آبی ضروری است.