بررسی اثر دو روش بیهوشی استنشاقی و وریدی بر همودینامیک و ریکاوری در لارنگوسکوپی مستقیم

عمل جراحی به روش لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی جزء عمل های مهم در جراحی گوش، حلق و بینی است که به دلیل ماهیت عمل جراحی، تحریکات شدیدی طی این فرآیند جراحی وجود دارد. بیهوشی ایده آل برای این نوع عمل جراحی، بیهوشی با عمق کافی جهت جلوگیری از تغییرات شدید همودینامیک و همچنین ریکاوری کوتاه مدت است. در این مطالعه دو روش بیهوشی استنشاقی و وریدی[1] روی میزان تغییرات همودینامیک و زمان ریکاوری بررسی شده است.
در این مطالعه تعداد 64 بیمار کاندیدای عمل را به دو گروه 2 نفره تقسیم نمودیم و ضربان قلب و فشار خون سیستولیک را پیش از شروع بیهوشی وپس از آن در فواصل مختلف در هر دو گروه اندازه گیری و ثبت کردیم. زمان ریکاوری نیز در هر دو گروه ثبت شد.
متوسط ضربان قلب پس از القاء بیهوشی در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 87/77، 38/74، 23/72، 83/68، 92/68، 03/69 و 55/69 در دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 73/94، 26/93، 56/91، 97/86، 83/87، 12/87 و 75/87 در دقیقه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط فشار خون سیستولیک بیماران در دقایق 1، 3، 5، 10، 15، 20 و 30 به ترتیب در گروه TIVA 83/118، 17/113، 33/108، 50/105، 102، 97 و 33/101 میلی متر جیوه و در گروه هوشبر استنشاقی 50/127، 83/133، 131، 12/135، 83/127، 83/123 و 83/120 میلی متر جیوه بود که از نظر آماری تفاوت معنادار است. متوسط زمان ریکاوری برای پاسخ به پرسش ها در گروه TIVA 13/12 دقیقه و در گروه هوشبر استنشاقی 43/22 دقیقه بود که از نظر آماری معنادار می باشد.
در جراحی لارنگوسکوپی مستقیم و بیوپسی، برای کنترل بهتر همودینامیک و ریکاوری کوتاه مدت از روش بیهوشی وریدی استفاده شود.