بهینه سازی برنامه ریزی آبیاری در واحد های زراعی شبکه آبیاری و زهکشی شهید چمران اهواز

بزرگ ترین مصرف کننده ی آب در جهان، بخش کشاورزی است. در نتیجه بهینه سازی مصرف آب کشاورزی از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این پژوهش، بهینه سازی برنامه ریزی آبیاری در واحد های زراعی تحت پوشش یک کانال درجه ی سه در شبکه آبیاری و زهکشی با استفاده از مدل AquaCropو بهینه سازی چند هدفه در مدل الگوریتم ژنتیک انجام گرفت. بدین منظور دو نوع برنامه ریزی آبیاری عمق ثابت- دور ثابت و عمق متغیر- دور متغیر متناسب با دو نوع بافت خاک (سبک و سنگین) در واحد های زراعی تحت مطالعه، برای محصول ذرت دانه ای (گیاه پرمصرف الگوی کشت) بررسی شده و حالت بهینه برای دو برنامه ریزی پیشنهاد گردید. توابع هدف در نظر گرفته شده در مدل بهینه سازیدر خاک با بافت سبک عبارت از بهره وری آب، کسر آبشویی، عملکرد و تعداد نوبت آبیاری و در خاک با بافت سنگین، بهره وری آب، شوری عصاره اشباع خاک، عملکرد و تعداد نوبت آبیاری بود. نتایج حاصل از بهینه سازی،نشان دهنده کاهش تقریبا 50 درصد در مصرف آب، افزایش 94 درصد در مقدار بهره وری آب، کاهش 62 درصد در کسر آبشویی و کاهش سه نوبت آبیاری در برنامه ی عمق ثابت- دور ثابت و کاهش 50 درصد در مصرف آب، افزایش111 درصد در مقدار بهره وری آب، کاهش 66 درصد در کسر آبشویی و کاهش سه نوبت آبیاری در برنامه ی عمق متغیر- دور متغیر در خاک سبک، نسبت به برنامه پیشنهادی موجود می باشد. برای خاک با بافت سنگین نیز نتایج نشان دهنده کاهش 35 درصد در مصرف آب، افزایش 63 درصد در مقدار بهره وری آب، کاهش 52 درصد در کسر آبشویی و کاهش یک نوبت آبیاری در برنامه ی عمق ثابت- دور ثابت و کاهش 35 درصد در مصرف آب، افزایش70 درصد در بهره وری آب، افزایش11 درصد در عملکرد محصول و کاهش یک نوبت آبیاری در برنامه ی عمق متغیر- دور متغیرنسبت به برنامه پیشنهادی است.