پتانسیل گیاه پالایی Puccinellia distans (Jacq.) Parl در خاک های آلوده به کادمیوم و نحوه کاهش خطر آبشویی کادمیوم به آب های زیرزمینی

تحقیق حاضر با هدف بررسی پتانسیل گیاه پالایی Puccinellia distans (Jacq) Parl با استفاده از DTPA و EDTA و نحوه کاهش خطر آبشویی کادمیوم-کلاتانجام گرفت. به منظور آلوده کردن خاک به کادمیوم از نمک CdCl2 استفاده شد. تیمارهای استفاده شده شامل DTPA5/2، DTPA5، EDTA5/2، EDTA5، DTPA5/2+EDTA5/2، DTPA5+EDTA5/2، DTPA5/2+EDTA5، DTPA5+EDTA5 بود و در تیمارهای شاهد EDTA و DTPA استفاده نشد. فاکتور تجمع (BCF)، فاکتور انتقال (TF) و شاخص تحمل (TI) به منظور تعیین کارایی گیاه پالایی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که کاربرد مواد بهساز سبب افزایش معنادار کادمیوم در بافت های گیاهی شد و کادمیوم در ریشه گیاه در مقایسه با اندام های هوایی مقادیر بیشتری داشت. حداکثر فاکتور تجمع به ترتیب در تیمارهای DTPA5 و EDTA5 و حداکثر فاکتور انتقال در تیمار DTPA5+EDTA5 مشاهده شد. نتایج نشان داد EDTA و DTPA پتانسیل افزایش جذب کادمیوم توسط P.distans را دارند. در گام بعدی برای کاهش آبشویی کادمیوم-کلات، غلظت 5 میلی گرم در کیلوگرم DTPA و EDTA در سه روش یک بار، سه بار متوالی و شش بار متوالی به خاک اضافه شد. نتایج نشان داد در روش یک بار، کادمیوم خاک حداقل و در اندام های گیاهی حداکثر بود. بین غلظت فلز در اندام های گیاهی بین روش سه بار و شش بار متوالی تفاوت معناداری وجود نداشت (5%p<). به طور کلی، حد بهینه گیاه استخراجی P. distans و کاهش آبشویی کادمیوم به آب های زیرزمینی در غلظت 5 میلی گرم در کیلوگرم DTPA و EDTA و در کاربرد به روش یک بار به دست آمد.