تاثیر تمرینات پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه ی حرکتی با ثبات در زنان 40 تا 60 سال

کمردرد مزمن غیراختصاصی شایع ترین نوع کمردرد مزمن می باشد و دستیابی به یک برنامه ی درمانی و توانبخشی برای بهبود سریع تر بیماران مبتلا به کمردرد مزمن همواره مورد توجه بوده است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر، تاثیر استفاده از یک برنامه پیلاتس بر کمردرد مزمن غیراختصاصی و دامنه ی حرکتی باثبات در زنان 40 تا 60 سال بود.
آزمودنی های تحقیق حاضر شامل 34 زن دارای کمردرد غیراختصاصی مزمن بودند. پس از اندازه گیری های مربوط به پیش آزمون، در دو گروه پیلاتس (17 نفر) و کنترل (17 نفر)، به صورت تصادفی قرار گرفتند. از آزمون دو بار اصلاح شده شوبر، خم شدن به جانب زاویه ای و معیار سنجش دیداری درد (VAS)، به منظور جمع آوری داده ها استفاده شد. گروه پیلاتس که هر تمرین را به مدت 1 ساعت انجام می دادند، برای10 جلسه، یک روز در میان تمرین کردند. پس از پایان برنامه ی تمرینی، پس آزمون اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (کوواریانس؛ ANCOVA و آزمون تعقیبی سیداک) استفاده گردید.
تمرینات پیلاتس تاثیر معنی داری بر متغیرهای میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن مهره های کمری داشت. همچنین نتایج آزمون تعقیبی سیداک نشان داد که اندازه های مربوط به میزان درد، فلکشن جانبی چپ، فلکشن جانبی راست، هایپراکستنشن و فلکشن در دو گروه پیلاتس و کنترل با یکدیگر تفاوت معنی داری دارند (05/0P<).
به منظور افزایش دامنه ی حرکتی مهره های کمری، ثبات تنه و کاهش کمردرد، مربیان و مسوولان می توانند از این روش غیرتهاجمی و کم هزینه (پیلاتس) در برنامه ی تمرینی یا بازتوانی ویژه ی بیماران با کمردرد مزمن غیراختصاصی بهره ببرند.