اثر سرکه سیب بر اسپرماتوژنز و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم موش های صحرایی تحت رژیم پر چرب

چاقی و رژیم پرچرب دارای اثرات سوء بر باروری مردانه است. هدف ازمطالعه حاضر تعیین اثر سرکه سیب بر اسپرماتوژنز و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم موش های صحرایی تحت رژیم پر چرب است.
در این مطالعه تجربی تعداد 24 سر موش صحرایی نر ویستار به 3 گروه 8 تایی: کنترل، رژیم پرچرب و رژیم پرچرب + سرکه سیب تقسیم شدند. گروه کنترل روزانه میزان 6/16% کیلوکالری و دو گروه دیگر غذای چرب محتوی روغن کانولا دارای 6/51% کیلوکالری مصرف می کردند. پس از 16 هفته، گروه 3 علاوه بر غذای دریافتی به مدت 6 هفته روزانه سرکه سیب 5% بصورت خوراکی در آب دریافت می کرد. در پایان دوره، پارامترهای اسپرم اپی دیدیم شامل: تعداد، مورفولوژی و حرکت محاسبه شد. سطح سرمی ظرفیت تام آنتی اکسیدانی(TAS)، تستوسترون و استرادیول با روش الایزا، آپوپتوز بیضه با روش تانل و همچنین ارزیابی اسپرماتوژنز با روش هیستولوژیک کمی انجام گرفت. جهت ارزیابی چاقی ایندکس لی محاسبه شد. آنالیز آماری با روش واریانس یکطرفه و تست توکی انجام گردید.
سرکه سیب باعث افزایش تعداد و حرکت سریع رو به جلو اسپرم ها در مقایسه با رژیم پرچرب شد (05/0P < )، هر چند که بر مورفولوژی بی تاثیر بود. تعداد سلول های آپوپتوتیک در گروه تحت درمان با سرکه کاهش یافت (001/0P < ). سرکه باعث افزایش سطح سرمی تستوسترون و TAS در مقایسه با گروه پرچرب شد (05/0P < ) ولیکن سطح استرادیول تغییری نیافت. سرکه ایندکس لی را در مقایسه با گروه پرچرب کاهش داد (001/0P < ) تعداد سلول های زایای اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت اولیه پاکی تن، لپتوتن، اسپرماتید گرد بین گروه ها تغییری نداشت. هر چند که تعداد اسپرم های دراز در گروه سرکه در مقایسه با گروه پرچرب افزایش داشت (05/0P < ).
یافته های این مطالعه نشان داد که استفاده روزانه سرکه سیب در رت های تحت رژیم پرچرب به مدت 6 هفته، باعث بهبود اسپرمیوژنز از طریق کاهش آپوپتوز بیضه، افزایش TAS سرم و تستوسترون سرم می شود.