تاثیر راهبردهای نیروی کار احساسی بر عملکرد شغلی به واسطه فرسودگی احساسی

با توسعه روزافزون اقتصاد و افزایش رقابت میان ارائه دهندگان خدمات، مدیریت احساسات در محل کار به طور فزاینده ای مهم شده است. بازیگری ظاهری و بازیگری عمیق به عنوان راهبردهای نیروی کار احساسی مطرح می شوند که افراد با استفاده از آن ها سعی می کنند احساسات خود را در محیط کار مهار نمایند. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر راهبردهای نیروی کار احساسی بر عملکرد شغلی به واسطه فرسودگی احساسی است. با استفاده از روش پیمایشی، 210 پرستار بیمارستان تخصصی دولتی از طریق نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. اثرات مستقیم و الگوی میانجی گری متغیرها با استفاده از نرم افزارهای معادلات ساختاری موردبررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل ها نشان داد که راهبرد بازیگری ظاهری چه به صورت مستقیم و چه باواسطه فرسودگی احساسی بر روی عملکرد شغلی پرستاران موردمطالعه تاثیری نداشت. درحالی که راهبرد بازیگری عمیق به صورت مستقیم و غیرمستقیم (واسطه فرسودگی احساسی) روی عملکرد شغلی تاثیر گذاشت. همچنین، فرسودگی احساسی تاثیر منفی بر عملکرد شغلی داشت. لذا به کارگیری برنامه هایی جهت تقویت بازیگری عمیق و کاهش بازیگری ظاهری از طریق آموزش و ایجاد ارتباطات بهتر با پرستاران، و برنامه ریزی بهتر ساعات کاری باعث کاهش میزان فرسودگی احساسی می شود.