مقایسه سلامت روان معلولین حسی ورزشکار و غیر ورزشکار

مطالعات بسیاری به بررسی سلامت روان ورزشکاران و غیر ورزشکاران پرداخته اند اما اطلاعات محدودی در زمینه سلامت روان افراد معلول حسی ورزشکار و غیر ورزشکار وجود دارد، بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه سلامت روان افراد معلول حسی ورزشکار و غیر ورزشکار بود.
120 معلول حسی شهر تهران 30 نفر نابینای ورزشکار، 30 نفر نابینای غیر ورزشکار، 30 نفر ناشنوا ورزشکار و 30 نفر ناشنوای غیرورزشکاربا روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از پرسشنامه GHQ-28 که شامل 4 خرده مقیاس است برای سنجش سلامت روان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون یو من ویتنی استفاده گردید.
یافته های تحقیق حاضر نشان می دهد که افراد معلول حسی ورزشکار نسبت به همتایان حسی غیر ورزشکار خود به طور معنی داری امتیاز بالاتری در پرسشنامه GHQ-28 به دست آوردند. تفاوت معناداری بین دو گروه در خرده مقیاس های سلامت جسمانی، اضطراب و بی خوابی و افسردگی مشاهده شد. ولی در خرده مقیاس کارکرد اجتماعی بین دوگروه تفاوت معناداری نشان داده نشد.
با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که ورزش و فعالیت جسمانی می تواند سلامت روان افراد معلول حسی را بهبود بخشد. فعالیت بدنی سبب می شود تا آن ها از طریق ورزش اعتماد به نفس و سلامت روان بهتری بدست آورند و با روحیه بهتری جهت انجام کارهای روزانه و شحصی خود در جامعه حضور داشته باشند.