پرخاشگری در دختران نوجوان: تعیین نقش خلق افسرده، اختلال دیسفوریک و سندروم پیش از قاعدگی

تجربه خشم به لحاظ اجتماعی و سلامت عمومی یک تجربه مخرب محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش خلق افسرده، اختلال دیسفوریک پیش از قاعدگی (PMDD) و سندرم پیش از قاعدگی (PMS) در پرخاشگری دختران نوجوان بود.
در یک پژوهش توصیفی-تحلیلی از 510 دانش آموز دختر دبیرستان های لاهیجان و سنگر در سال تحصیلی 93-94 به شیوه ی خوشه ایچند مرحله ای نمونه گیری شد و هریک از آنها به نسخه کوتاه پرسشنامه افسردگی بک (BDI-13)، ابزار غربالگری علائم پیش از قاعدگی(PSST) و پرسشنامه پرخاشگری اهواز(AAI) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی دورشته ای نقطه ای و پیرسون و تحلیل کوواریانس تک متغیری(UNIANCOVA) در قالب طرح فاکتوریل 3×2 و آزمون تعقیبی GT2 هاچبرگ تحلیل گردیدند.
نتایج تحلیل کوواریانس تک متغییری پس از کنترل متغیرهای مخدوش کننده ی سن و سابقه بیماری جسمی نشان داد اثر اصلی وجود خلق افسرده (0001/0P<، 1df=، 50/31F=) و تشخیص های PMS یا PMDD (0001/0P<، 2df=، 39/11F=) با افزایش میزان پرخاشگری همراه بود. اما اثرتعاملی آنها بر سطوح پرخاشگری معنی دار نبود (05/0P>). همچنین آزمون های تعقیبی نشان دادند تفاوت معنی داری بین تشخیص های PMS یا PMDD از نظر میزان پرخاشگری وجودنداشت (05/0P>).
دختران نوجوان افسرده و آنهایی که تشخیص های PMS یا PMDD را دارند، پرخاشگری بیشتری را از خود نشان می دهند. از این یافته ها می توان برای طراحی مداخلات آموزشی و سلامت محور به منظور کاهش و پیشگیری از خشم و عصبانیت دختران نوجوان در دبیرستان ها استفاده نمود.