مقایسه و تعیین اولویت عوامل ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی از منظر ذینفعان

مقایسه و تعیین اولویت عوامل ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی در جمهوری اسلامی ایران می باشد.
روش شناسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است که از لحاظ هدف در دسته پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش، شامل مربیان، ورزشکاران، کارشناسان فدراسیون ها و هیات ها و اساتید متخصص تربیت بدنی بود که به ترتیب83 نفر(04/17%)، 267 نفر (04/58%)، 71 نفر (43/15%) و 39 نفر (47/8%)، در کل460 نفر به عنوان نمونه به پرسشنامه پژوهش پاسخ دادند. ابزار مورد استفاد، پرسشنامه الریک روجر (2010)، بود که کیفیت در سیستم های شناسایی و توسعه استعداد را می سنجد. پایایی با استفاده از ضریب الفای کرونباخ، 84/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (میانگین و انحراف استاندراد، آنوا، کولموگروف- اسمیرنوف، آنوا و آزمون رتبه ای فریدمن) استفاده شده است.
نتایج آزمون آنوا نشان داد که، بین نمونه ها منتخب در عامل های ساختار، فرایند، و نتایج تفاوت معناداری(05/0>P) ، وجود دارد. همچنین، بر اساس آزمون فریدمن، عامل نتایج دارای بالاترین اولویت در سیستم استعدادیابی ورزشی ایران بود.
در مجموع می توان نتیجه گرفت که، ارزیابی سیستم توسعه استعدادیابی به عنوان زیر ساخت ورزش حرفه ای و قهرمانی می تواند باعث موفقیت ورزش کشور در صحنه های جهانی و بین المللی شود.