تاثیر ریز محیط بیضه بر تکثیر سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی افراد آزواسپرمیا

هدف این تحقیق در قدم اول بررسی بافت بیضه بیمارانی است که طی یک سال گذشته دچار توقف فرایند اسپرماتوژنز شده اند و در قدم دوم پیدا کردن روش های مناسب جهت برطرف کردن موانع توقف اسپرماتوژنز می باشد.
سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی ( SSCs ) پس از استخراج از بیضه بیماران در سه گروه قرار گرفتند: 1) کشت به تنهایی و بدون لایه حمایت کننده 2) کشت SSCs بر روی سلولهای سرتولی خود بیمار 3) کشت SSCs بر روی سلولهای سرتولی شخص سالم. در مرحله بعد تعداد و قطر کلونی های مشتق از سلولهای بنیادی و نیز درصد بقاء سلولها اندازه گیری شد. وجود سلولهای SSCs در مراحل مختلف کشت با استقاده از روش های ایمنوسیتوشیمی ، آلکالین فسفاتاز و زنوترانسپلنت به بیضه موش مدل آزواسپرمی اثبات شد.
ریز محیط حاصل از سلولهای سرتولی شخص بیمار پس از گذشت 3 هفته از کشت، کلونی هایی با تعداد و قطر بیشتر تولید کردند 213±17 ) میکرومتر و 36.1 ± 4 عدد ). اما نسبت بیان ژنهای اختصاصی سلولهای جرم ( شامل: Stra8 و Vasa) بر خلاف ژن پرتوانی (Nanog ) در گروه هم کشتی با سرتولی شخص سالم بیشتر بود ( 2.3 و 2.2 در مقابل 0.45). پس ازپیوند زنوگرافت سلولهای اسپرماتوگونی انسانی به موش مدل آزواسپرمی، این سلولها بر روی قاعده لوله های منی ساز موش مستقر شدند که این مساله ماهیت آنها را تائید کرد.
برای غلبه بر توقف اسپرماتوژنز مشاهده شده در گروه هم کشتی سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی بر روی سلولهای سرتولی خود بیمار، می توان سلولهای بنیادی اسپرماتوگونی را بر روی لایه سلولهای سرتولی شخص سالم کشت داد . نتایج حاصل از این مطالعه می تواند در کمک به شروع مجدد اسپرماتوژنزدر بیماران سرطانی که قبلا در معرض شیمی درمانی یا اشعه درمانی بوده اند موثر باشد.