تاثیر تداخل علف هرز آمارانتوس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) بر عملکرد کمی و کیفی ذرت (Zea mays L.) در سطوح مختلف آبیاری و نیتروژن

به منظور بررسی تاثیر تداخل آمارانتوس ریشه قرمز (Amaranthus retroflexus L.) بر عملکرد کمی و کیفی ذرت (Zea mays L.) در سطوح مختلف آبیاری و نیتروژن، آزمایشی مزرعه ای طی سال های 1389 و 1390 انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت- فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آبیاری در دو سطح به صورت رژیم آبیاری کم (Lir) و رژیم آبیاری کامل (Fir) درکرت های اصلی، و فاکتور مقادیر مختلف نیتروژن (0، 150، 300 و 450 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و همچنین وجود(CP) و عدم وجود علف هرز (C) در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر مثبت نیتروژن بر عملکرد دانه ذرت، به وسیله افزایش دسترسی به آب افزایش می یابد. بر عکس در شرایط کمبود آب اثر مفید نیتروژن به شدت کاهش می یابد. در شرایط وجود علف های هرز، زمانی که رطوبت به میزان کافی تامین شده بود (تیمار CP-Fir) افزایش مصرف نیتروژن تا 300 کیلوگرم در هکتار به طور معنی داری عملکرد دانه ذرت را افزایش داد. در مقابل، تحت رژیم آبیاری کم همراه با وجود علف های هرز (تیمار CP-Lir)، سطوح مختلف نیتروژن اثر معنی داری بر عملکرد دانه ذرت نداشتند. پاسخ عملکرد دانه آمارانتوس به افزایش مصرف نیتروژن به ویژه در رژیم آبیاری کامل، خطی بود بدین معنی که افزایش هر سطح نیتروژن با افزایش عملکرد دانه آمارانتوس همراه بود. در هر دو رژیم آبیاری افزایش مصرف نیتروژن، افت عملکرد دانه ذرت ناشی از رقابت آمارانتوس را تشدید نمود. در مجموع چنین استنباط می شود که افزایش مصرف نهاده ها (آب و نیتروژن) به منظور غلبه بر رقابت آمارانتوس با ذرت به ویژه در اراضی شنی راهبرد مناسبی نیست.