بازاندیشی سیاستی در نظریات و الگوهای آینده نگر، مناسب چشم انداز تمدنی انقلاب اسلامی

انقلاب اسلامی ایران فراتر از یک انقلاب نسلی و مقطعی، به عنوان انقلابی پیوسته و تعالی یابنده با چشم انداز تمدنی مطالعه شود. مطالعه آینده فرهنگی_تمدنی انقلاب اسلامی، نیازمند نظریات و الگوهای مناسب آینده نگری می باشد و استفاده از نظریات و الگوهای آینده پژوهی مدرن، بدون توجه به ماهیت فرهنگی و تمدنی آنها، نتایج مطلوبی نخواهد داشت. بازشناخت آینده پژوهی مدرن بازاندیشی سیاستی به منظور تعریف بایسته های آینده پژوهی فرهنگی_تمدنی انقلاب اسلامی ضروری می نماید. مطالعه سیر تطور فرارشته آینده پژوهی و نظریات بنیادی آینده نگر غربی در نیمه دوم قرن بیستم، ماهیت فرهنگی_تمدنی این فرارشته و کارکرد نجات بخشی آن را، برای گذار مدرنیته از نظریات پساتجددی نشان می دهد. آینده پژوهی مدرن توانست با استخدام نظریات جهانی سازی، در یک فرآیند تاخیری و انتقالی، چشم انداز امیدبخشی را برای مدرنیته فراهم آورد و شرایط بحرانی آن را، از حوزه درون تمدنی غرب به حوزه بین تمدنی ارجاع دهد. بازخوانی سویه تهاجمی این فرآیند انتقالی نسبت به انقلاب اسلامی، به فهم بهتر جایگاه انقلاب در گستره پارادایم نوین فرهنگی-تمدنی حاکم بر نظام جهانی منجر می شود و با تاکید بر ظرفیت و چشم انداز فرهنگی-تمدنی انقلاب اسلامی، ضرورت بازاندیشی سیاستی در نظریه ها و الگوهای آینده نگر انقلاب اسلامی را ایجاب می کند.