بررسی گونه های مختلف قارچ های میکوریزی بر افزایش کارایی گیاه درمانی خاک های آلوده به فلزات سنگین با استفاده از دو گیاه ذرت و آفتابگردان

یکی از روش های پاک سازی خاک های آلوده به عناصر سنگین روش گیاه پالایی یعنی کشت گیاهان بیش انباشتگر در این نوع خاک ها می باشد که بسیاری از آن ها میزبان های خوبی برای قارچ های میکوریز آربسکولار می باشند. به منظور بررسی کارایی همزیستی میکوریزی در افزایش جذب عناصر معدنی مورد نیاز گیاه و همچنین جذب عناصر سنگین، آزمایشی گلخانه ای با کشت دو گیاه بیش انباشتگر ذرت و آفتابگردان در خاک حاوی غلظت های بالایی از عناصر آلاینده کروم، نیکل و کادمیوم به انجام رسید که در آن از تیمارهای مختلف قارچی، حاوی قارچ های Glomusmosseae ، G intraradices ، G etunicatumوG sp و همچنین یک تیمار شاهد بدون قارچ در 5 تکرار استفاده گردید. نتایج حاصله نشان داد که در کشت هردو گیاه ذرت و آفتابگردان، استفاده از قارچ های میکوریزی از طریق افزایش درصد کلنیزاسیون ریشه، رشد اندام هوایی گیاه را افزایش داده اند و در نتیجه جذب عناصر معدنی کم مصرف و پر مصرف در اندام هوایی هر دو گیاه به صورت معنی دار افزایش یافته است. تیمار قارچی (T4) حاوی دو گونه قارچ Glomus mosseae و G intraradices در همزیستی با گیاه ذرت بالاترین کارایی را برای افزایش جذب سه عنصر آلاینده کادمیوم، نیکل و کروم داشت به گونه ای که جذب این سه عنصر در اندام هوایی گیاه ذرت را به ترتیب به میزان 57/1، 79/3 و 18/4 میکروگرم در هر گلدان افزایش داد؛ و در همزیستی با گیاه آفتابگردان همین تیمار قارچی توانست جذب دو عنصر کادمیوم و نیکل در اندام هوایی گیاه آفتابگردان را به ترتیب به میزان 21/0 و 23/0 میکروگرم در گلدان افزایش دهد. در نهایت چنانچه از این دو گیاه برای پاک سازی خاک های آلوده استفاده گردد، تلقیح با دو گونه mosseae G و G intraradices قابل توصیه می باشد.