تاثیر تمرین هوازی بر میزان بیان mir126 عضله قلبی در رت های دیابتی

هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین هوازی بر میزان بیان mir126 بافت قلبی در موش های صحرایی دیابتی بود.
40 راس رت به دو دسته دیابتی و سالم تقسیم شدند. هر دسته به دو گروه تمرین هوازی به مدت 8 هفته و بدون تمرین تقسیم شدند. در انتهای تمرین 35 رت در آنالیز داده ها مورد استفاده قرار گرفتند. 48 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی عضله قلبی آن ها تحت شرایط استریل جدا گردید. میزان بیان mir126 به وسیله روش Real-Time PCR اندازه گیری شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
نتایج مطالعه نشان داد که دیابت موجب کاهش معنی دار میزان بیان mir126 و تمرین هوازی به مدت 8 هفته موجب افزایش معنی دار میزان بیان mir126 می شود.
بنابراین به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند از طریق مسیر آنژیوژنیکی باعث بهبود بیماران دیابتی گردد. هم چنین با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعه حاضر و روشن شدن این فرایندهای تنظیمی به وسیله mir126 که به وسیله تمرین هوازی تحت تاثیر قرار می گیرند، استراتژی بسیار باارزشی به دست می آید که می تواند به توسعه روش های درمانی جدید در بیماری دیابت منجر شود.