مقایسه کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه های صنعتی (مطالعه موردی: دانشگاه های صنعتی دولتی واقع در شهر تهران)

در این مطالعه، منظور از کیفیت زندگی تحصیلی ابراز رضایت کلی دانشجویان جامعه هدف از کلیت زندگی دانشگاهی است. بر اساس نظریه تسری این کیفیت و رضایت، تحت تاثیر بخشهای مختلف زندگی دانشجویان است. هدف این پژوهش، مقایسه کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان بومی و غیربومی دانشگاه های صنعتی دولتی مستقر در شهر تهران به روش پیمایش است. جامعه آماری این پژوهش، دانشجویان مقطع کارشناسی هستند که 214 نمونه به صورت تصادفی انتخاب و داده ها با استفاده از پرسش نامه محقق ساخته گردآوری شده است. برای تعیین روایی پرسش نامه از پرسشهای آزمون شده در پژوهشهای مشابه و آرای 5 متخصص استفاده شده است. پایایی پرسش نامه با استفاده از شاخص آلفای کرونباخ از طریق پیش آزمون 15 نمونه در حد 86/0 تایید شده است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری T استفاده شده است. کیفیت زندگی دانشجویان به طور معنا داری کمتر از حد متوسط و کیفیت زندگی دانشجویان غیربومی به طور معنا داری بالاتر از کیفیت زندگی دانشجویان بومی ارزیابی شده است. پایین بودن کیفیت زندگی دانشجویان، نشانه ای از ضعف سیاستهای گذشته و مسئله کیفیت در آموزش عالی است. دانشجو یکی از ذی نفعان کلیدی نظام آموزش عالی است و پایین بودن کیفیت زندگی تحصیلی او می تواند نقطه آغازی بر انحراف از رسالت، آرمانها و راهبردهای توسعه آموزش عالی و یادگیری باشد. با استناد به این مطالعه، باید کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان فنی مهندسی به مثابه یک معیار اساسی در تصمیم گیری های آموزش عالی، با ابتکارات خاصی افزایش یابد. در چارچوب مسئله عمومی کیفیت زندگی دانشگاهی دانشجویان، هر دانشگاه می تواند بر اساس امکانات، ماموریتها و تدابیر خاص، سطح رضایت دانشجویان و کیفیت زندگی تحصیلی دانشجویان بومی و غیر بومی خود را ارتقا دهد.