نقش واسطهای الگوهای تعاملی زوجین در رابطه بین آسیبپذیری های بادوام و دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

دلزدگی زناشویی به عنوان یکی از عاملهای اساسی طلاق در ادبیات پژوهشی مطرح است که تحت تاثیر عوامل مختلفی از جمله نورزگرایی، عملکرد خانواده اصلی، باورهای ارتباطی و الگوهای تعاملی زوجین قرار دارد. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثرات مستقیم و غیرمستقیم آسیبپذیری های بادوام یعنی نورزگرایی، عملکرد خانواده اصلی و باورهای ارتباطی زوجین از طریق الگوهای تعاملی زوجین بر دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. 100 زوج متقاضی طلاق در شهرستان اردبیل به پرسشنامه های دلزدگی زناشویی (CBM)، زیرمقیاس نورزگرایی از پرسشنامه شخصیتی نئو (NEO-FFI)، مقیاس خانواده اصلی (FOS)، پرسشنامه باورهای ارتباطی (RBI) و فرم کوتاه پرسشنامه الگوهای ارتباطی (CPQ-SFپاسخ دادند. تحلیل داده ها نشان داد که مسیرهای مستقیم نورزگرایی، باورهای ارتباطی زوجین، الگوهای تعاملی توقع/ کنارهگیری و مثبت به دلزدگی زناشویی معنادار بودند. به علاوه مسیرهای مستقیم نورزگرایی و باورهای ارتباطی زوجین به سبک توقع/کناره گیری، و هم چنین عملکرد خانواده اصلی و باورهای ارتباطی زوجین به سبک مثبت معنادار بودند. از سوی دیگر، طبق نتایج پژوهش، رابطه غیرمستقیم نورزگرایی و باورهای ارتباطی با دلزدگی زناشویی از طریق سبک توقع/کناره گیری و رابطه غیرمستقیم عملکرد خانواده اصلی و باورهای ارتباطی با دلزدگی زناشویی از طریق سبک مثبت معنادار به دست آمدند. بر اساس نتایج پژوهش به نظر میرسد که آسیبپذیری های بادوام زوجین به تنهایی یا به همراه سبک های تعاملی زوجین میتواند در دلزدگی زناشویی در طول زندگی نقش داشته باشد. این یافته میتواند در فرایند مشاوره پیش از ازدواج و درمان زناشویی به متخصصان مربوطه یاری رساند.