بررسی اثر ژنوتیپ، پیش تیمارتنشی و محیط کشت در باززایی میکروسپورهای جو از طریق کشت بساک

تولید گیاهان دابلدهاپلوئید یکی از بهترین روش های اصلاحی برای دستیابی به لاین خالص است. برای تولید گیاهان دابلدهاپلوئید در گیاه جو (Hordeum vulgare L.) روش کشت بساک از کارآمدترین روش ها است. این پژوهش با هدف بررسی اثر ژنوتیپ، پیش تیمارهای تنشی و محیط کشت بر روی کالوس زایی و باززایی بساک های جو انجام شد. بساک ها از 6 ژنوتیپ جو شامل هیبریدهای F3 (21070 ، 21082، 21095، 21076، 21063 و رقم Igri) جداسازی شدند. بساک ها در محیط کشت جامد FHG فاقد هورمون و دو نوع محیط کشت جامد FHG حاوی هورمون های IAA (mgl-1 2) وBAP (mgl-1 1) یا 2.4-D (mgl-1 2) وKin (mgl-1 5/0) کشت داده شدند. اثر پیش تیمار سرمایی به تنهایی و همچنین اثر ترکیبی پیش تیمارهای گرسنگی و سرمایی بر میزان کالوس زایی و باززایی بساک ها مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصله بیشترین میزان کالوس زایی، گیاهچه سبز و آلبینو در ژنوتیپ Igri در محیط کشت پایه FHG حاوی IAA (mgl-1 2) و BAP (mgl-1 1) به دست آمد. در سایر ژنوتیپ های پاسخ ده بیشترین گیاهچه سبز در ژنوتیپ 21082 با پیش تیمار سرمایی به مدت 28 روز در محیط کشت FHG حاوی هورمون های 2.4-D (mgl-1 2) وKin (mgl-1 5/0) به دست آمد. طبق نتایج به دست آمده رقم Igri کاملا پاسخ ده، هیبریدهای 21082 و 21076 کم پاسخ ده و سایر ژنوتیپ ها سخت پاسخ ده بودند.