خطاب به پروانه ها

کتاب خطاب به پروانه ها و چرا من دیگر شاعر نیمایی نیستم مجموع یک دفتر شعر سروده رضا براهنی و یک مقاله بلند در تبیین مبانی نظری جدید وی در باب شعر معاصر است. وی در این بخش، می کوشد بحران شعر معاصر را با بررسی آرای نظری نیمایوشیج و احمد شاملو بررسی کند و با ارائه نظریات جدید و تجلی این نظریات در سروده های خویش، راه گذر از نیما و شاملو و بحران گریبان گیر شعر معاصر را نشان دهد. نگارنده کوشیده است صحت و سقم داوری های براهنی را در باب مطالب بیان شده بسنجد و نگاهی به نظریه شعری براهنی بیندازد. در پایان نگارنده به این نظر می رسد که براهنی بیش از گذر از شعر نیمایی قصد تبیین مشکلات شعر و نظریه شخص نیما را دارد و اگر به شعر نیمایی فراتر از نیما به صورت یک جریان می نگریست بسیاری از مشکلات حل می شد. دیگر این که برخی از مشکلات ذکرشده در شعر و آرای نیما اساسا بی پایه و گاه مبنی بر گونه هایی از مغلطه است. نهایتا این که نگاه براهنی به شعر اگرچه جذابیت های نظری دارد اما سخنانی که وی بر اساس این نظریات در باب شعر خود می گوید بیانگر عدم توفیق این نظریات در حوزه عمل و اجرای شاعرانه است.