نقش تمایل به بخشش، قدردانی، امید و بهزیستی ذهنی در رضایت از زندگی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت از زندگی در بین دانشجویان بر پایه تمایل به بخشودگی، قدردانی، امید و بهزیستی ذهنی بود. نمونه های مورد مطالعه به شیوه نمونه برداری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. و با پرسشنامه های رضایت از زندگی دینر، قدردانی مکالخ و همکاران، مقیاس شادکامی فاعلی لیوبومرسکی و لپر، مقیاس تمایل به بخشودگی براون و مقیاس امید بزرگسالان اسنایدر ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از آزمون معناداری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان دادند که رضایت از زندگی با تمام مقیاس های قدردانی، بهزیستی ذهنی، تمایل به بخشودگی و امید رابطه مثبت معناداری دارد. از بین متغیرهای پژوهش، امید، قدر دانی و بهزیستی ذهنی، 32 درصد از واریانس رضایت از زندگی را تبیین کردند. هرچقدر امید، قدردانی و بهزیستی ذهنی بالاتر، رضایت زندگی بالاتر خواهد بود. نتایج این پژوهش ضرورت بازشناسی نقش امید،قدردانی و بهزیستی ذهنی را در پیش بینی رضایت از زندگی دانشجویان مورد تاکید قرار می دهد.