ارزیابی بهترین زمان خارج کردن جفت در گاوان مبتلا به سندرم جفت ماندگی

سندرمجفت ماندگی یکی از معضلات بزرگ صنعت گاوداری در ایران و بسیاری از کشورهای دیگر می باشد. با این وجود نه تنها تاکنون تعریف دقیقی برای جفت ماندگی ارائه نشده است، بلکه مدیریت دقیقی نیز برای نحوه برخورد با این مشکل توصیه نشده است. اکثر دانشمندان معتقدند اگر 12 ساعت بعد اززایمان جفت حیوان بدون دخالت خارجی دفع نگردد، از واژه جفت ماندگی می توان در این مورد استفاده کرد. این تحقیق به بررسی بهترین زمان خارج کردن جفت در گاوان مبتلا به سندرم جفت ماندگی پرداختهاست.برای این منظور تعداد 200 راس گاو مبتلا به سندرم جفت ماندگی در گاوداری های اطراف تبریزشناسائی شده و به طور تصادفی به4 گروه 50 تایی A، B، C و D تقسیم شدند. در مورد گروهA روزششمبعد از زایمان، در مورد گروه B روز هفتم بعد از زایمان و در مورد گروه C روز هشتم بعد اززایمان اقدام به خارج کردن جفت گاوان با دست گردید. در هر گروه خروج کامل یا ناقصجفت هر یک از گاوان ثبت گردید. در مورد گروه D عمل کشیدن جفت با دست انجام نگرفت ودر این گروه به گاوان اجازه داده شد که به طور طبیعی و بدون دخالت عوامل خارجی جفت خود رادفع نمایند. نتایج بررسی فوق نشان داد که میانگین زمان افتادن خودبخودی جفت گاوان درگروه D، 8/10 روز می باشد. در مورد گروهA ، جفت مربوط به 26 راس گاو (52 درصد) به طور کاملو جفت مربوط به 24 راس گاو (48 درصد) به طور ناقص خارج گردید. در مورد گروهB ، جفت مربوطبه 38 راس گاو (76 درصد) به طور کامل و 12راس گاو (24 درصد) به طور ناقص خارج گردید. در موردگروهC ، جفت همه گاوان به طور کامل (100 درصد) خارج گردید. نتایج به دست آمده از سه گروه مورد بررسی با استفاده از آزمون مربع کای مورد مقایسه قرار گرفتند و اختلاف معنی داری بین سه گروه مورد مطالعه مشاهده گردید(05/0P<). نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین زمان کشیدن جفت با دست در گاوان مبتلا به سندرم جفت ماندگی، روز هشتم بعد اززایمان می باشد و قبل از این زمان، کشیدن جفت گاوان به دلیل احتمال پاره شدن جفتو باقی ماندن قسمتی از آن در داخل رحم و ایجاد سپتی سمی، می تواند بسیار خطرناک باشد. این نتیجه گیریبا توجه به ویژگی های بافت شناسی و تغییرات آناتومیک جفت و رحم نیز مورد تایید قرارمی گیرد.