تحلیلی بر تجاری شدن کشت توت فرنگی و عوامل موثر بر آن در شهرستان مریوان

مطالعه حاضر در پی شناسایی ابعاد و مولفه هایی برای ارزیابی و سنجش میزان تجاری شدن کشت و پرورش توت فرنگی به عنوان اصلی ترین و تخصصی ترین محصول کشاورزی در شهرستان مریوان و بررسی و معرفی عوامل و متغیرهای موثر بر آن بوده است.
جامعه آماری تحقیق را بهره برداران توت فرنگی کار شهرستان تشکیل داده و از آن میان، تعداد 191 بهره بردار به عنوان نمونه آماری تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی، انتخاب شدند. هم چنین، با انجام عملیات میدانی، داده های مورد نیاز گردآوری شد. سازه «تجاری شدن کشت و تولید توت فرنگی» به عنوان متغیر وابسته، با هفت مولفه سطح زیرکشت، تخصصی بودن کشت، افزودن به سطح زیرکشت محصول، میزان فروش سالانه محصول تولیدشده، عملکرد محصول، تعداد چین (برداشت) و بسته بندی محصول تولیدشده، عملیاتی شد.
وضعیت اقتصادی و معیشتی خانوار، عوامل فنی (شامل مکانیزاسیون، آبیاری و ساختار غیرخانوادگی نیروی کار)، کیفیت و مدیریت اراضی، بیمه محصول، آموزش های غیررسمی و حرفه ای ، رضایت مندی و امید به آینده شغلی و حمایت های نهادی- دولتی، متغیرهای دارای تاثیر معنی دار با قدرت تبیین 64 درصد از واریانس تجاری شدن کشت توت فرنگی در شهرستان مریوان بوده اند.
محدودیت ها: کاستی آمارها و پایگاه های داده منطقه ای و برخی مشکلات میدانی، محدویت های عمده برای دسترسی به داده های مورد نیاز مطالعه بوده اند.
راه کارهای عملی: شیوه های نوین پرورش محصول، استفاده از ارقام پربازده و مرغوب، استفاده و ارتقای روش ها و تجهیزات بسته بندی و بازاررسانی، آموزش، تشکل های تعاونی، صنایع تبدیلی و تکمیلی مناسب مقیاس، قیمت تضمینی و گسترش چتر بیمه ای محصول توت فرنگی، الزامات رانش نظام بهره برداری و تولید توت فرنگی منطقه به سمت شیوه های تجاری و موفقیت آن به شمار می روند.
اصالت و ارزش: «تخصصی شدن» الگوی کشت محصولات با توجه به اقتضائات متفاوت مناطق مختلف جغرافیایی، راهبردی برای «تجاری سازی نظام های بهره برداری خرد زراعی» است که تاکید و وابستگی چندانی به عامل زمین و به ویژه بزرگی مقیاس آن ندارد.