شواهد سنگ نگاری و ژئوشیمیایی رستیت (کانی های باقی مانده از خاستگاه) در توده های گرانیتوئیدی گل زرد و دره باغ (الیگودرز، استان لرستان)
توده های گرانیتوئیدی الیگودرز (گل زرد و دره باغ) با سن ژوراسیک میانی، بین سنگ های دگرگونی ناحیه ای درجه پایین (اسلیت و فیلیت) جای گرفته و هاله ای از سنگ های دگرگون مجاورتی با درجه ی پایین تا متوسط (رخساره آلبیت – اپیدوت هورنفلس) را در پیرامون خود ایجاد کرده است. بر اساس بررسی های دقیق صحرایی، سنگ نگاری و ژئوشیمی، این گرانیت ها از نوع S بوده و ترکیب آن ها از گرانودیوریت تا گرانیت و لوکوگرانیت تغییر می کند. هسته های کلسیک بلورهای پلاژیوکلاز (An84-91) با منطقه بندی پیچیده، زینوکریست های آندالوزیت، گارنت خرد شده با ترکیب نسبتا یکنواخت Alm70Py22Gro4Sps4 در مرکز، مجموعه ی کانیایی بیوتیت های کوچک ± سیلیمانیت و کانی های فرعی زیرکن، مونازیت و آپاتیت در بخش های گرانودیوریتی شواهدی از کانی های باقی مانده از ذوب سنگ خاستگاه بوده و در واقع جزء کانی های رستیتی به حساب می آیند. این ادعا در این پژوهش، براساس بررسی های دقیق سنگ نگاری و شواهد ژئوشیمیایی به خوبی اثبات شده و به نظر می رسد بیشتر تغییرات ترکیبی در گرانودیوریت ها به دلیل جدایش کانی های رستیتی از ماگما و در لوکوگرانیت ها به دلیل تبلور تفریقی در مراحل بعدی است. وجود دایک های مافیک در داخل توده های نفوذی یاد شده، نشانه ای از قرار گرفتن ماگماهای مافیک ناشی از زون فرورانش و عاملی برای تامین گرمای لازم برای ذوب سنگ های پوسته ای بوده است.
رستیت ، گرانیت نوع S ، ژئوشیمی ، الیگودرز
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.