بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات شکمی و شاخص های درد، ناتوانی و ترس از حرکت طی تکالیف پاسچرال ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

به نظر می رسد که ترس از حرکت نقش بسزایی بر تغییر سطح فعالیت عضلات عمقی تنه افراد مبتلا به کمردرد دارد. این در حالی است که تا به حال مطالعه ای به بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات عمقی تنه با شاخص میزان ترس از حرکت نپرداخته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین سطح فعالیت عضلات شکمی و شاخص های درد، ناتوانی و ترس از حرکت طی تکالیف پاسچرال ایستاده در زنان مبتلا به کمردرد مزمن بود.
از 44 داوطلب مبتلا به کمردرد خواسته شد که بر روی سطوح دستگاه تعادل بایودکس، تعادل خود را حفظ نمایند. به طور هم زمان داده های اولتراسونوگرافی جهت اندازه گیری ضخامت عضلات شکمی ذخیره و به شکل آفلاین پردازش گردید. شدت درد، سطح ناتوانی و ترس از حرکت نیز توسط مقیاس های معتبر مورد ارزیابی قرار گرفت.
همبستگی معنی داری بین درصد تغییر ضخامت عضلات سطحی و عمقی شکمی و نمرات مقیاس شدت درد و پرسش نامه ناتوانی در افراد وجود نداشت. در حالی که بین درصد تغییر ضخامت عضلات عمقی شکمی در شرایط سطح پویایی حداکثر و مقیاس ترس از حرکت تمپا همبستگی معنی دار و معکوسی وجود داشت (05/0P<)، اگر چه این همبستگی ضعیف بود (32/0- -36/0-=r).
به نظر می رسد که افزایش میزان ترس از حرکت بر کاهش سطح فعالیت عضلات عمقی شکمی افراد کمردرد اثر معنی داری خواهد داشت. وجود این ارتباط اهمیت انجام تمرینات شناختی-رفتاری و کنترل میزان ترس از حرکت افراد مبتلا به کمردرد بر بهبود عمل کرد عضلات عمقی شکمی را نشان می دهد