بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری، نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند منفی در افراد مبتلا به اضطراب فراگیر

اختلالات اضطرابی از شایع ترین تشخیص ها در اختلالات روانی به شمار می رود. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر حضور ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری، نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند منفی در بیماران مبتلا به اضطراب فراگیر بود.
این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری شامل همه حدود 100 از مراجعین مبتلا به اضطراب فراگیر مراجعه کننده به کلینیک روان شناختی آوای امید رشت در شش ماه اول سال 1395 بودند. برای انتخاب نمونه ها از شیوه نمونه گیری در دسترس استفاده شد. تعداد 30 بیمار مبتلا به اضطراب فراگیر انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش قرار داده شدند. برای گروه آزمایش 8 جلسه درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی اجرا و گروه گواه در انتظار درمان ماندند. آزمودنی های دو گروه در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه های نشخوار فکری، نگرش ناکارآمد و افکار خودآیند منفی موردبررسی قرار گرفتند. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد
نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش نشخوار فکری (0001/0= P)، نگرش ناکارآمد (0001/0= P) و ابعاد افکار خودآیند منفی ازجمله باور به افکار ناکارآمد (0001/0= P، F= 774/145) و فراوانی افکار ناکارآمد (0001/0= P) افراد مبتلا به اضطراب فراگیر گروه آزمایش موثر بوده است.
به نظر می رسد مداخلات روان شناختی تاثیر قابل توجهی بر کاهش اضطراب فراگیر داشته باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که از این شیوه درمانی در کنار سایر روش های اثربخش روان درمانی و دارودرمانی استفاده شود.