زمین شیمی و سنگ زایی توده های گابرویی دگرمانکش (جنوب باختری آستارا، پهنه تالش)

در روستای دگرمانکش، در بلندی های شمالی استان گیلان، توده های مافیک گابرویی آلکالن رخنمون دارند. بر پایه بررسی های کانی شناسی، پلاژیوکلاز، پیروکسن ± الیوین، کانی های اصلی، کلریت، ترمولیت-اکتینولیت، سرپانتین و سوسوریت کانی های ثانویه، و کانی های کدر کانی های فرعی این سنگ ها هستند. بر پایه زمین شیمی، این سنگ ها در محدوده گابروها جای دارند و در نمودارهای عنکبوتی بهنجار شده در برابر ترکیب مورب و گوشته اولیه، از LREE غنی شدگی و از HREE تهی شدگی نسبی نشان می دهند. بی هنجاری های مثبت K، Th و Rb و بی هنجاری های منفی Nb، Ta و Ti نشان دهنده آلایش این گابروها با پوسته قاره ای هستند. از دیدگاه جایگاه زمین ساختی، این گابروها، در پهنه های درون صفحه قاره ای و کمان قاره ای پدید آمده اند. خاستگاه ماگمای این سنگ در ژرفای نزدیک به 80 کیلومتری است و دچار ذوب بخشی نزدیک به 5 تا 14 درصدی خاستگاه گارنت لرزولیتی، با اندکی متاسوماتیسم وابسته به مذاب و سیال تخته (slab) فرورو، شده است. بر پایه همه داده ها، این گابروها در مراحل آغازین ماگماتیسمی وابسته به پهنه های کششی پالئوژن، و در پی ذوب بخشی گوشته آستنوسفری بالاآمده در زیر لیتوسفر قاره ای و آلایش آن با سیال های فرورانشی در پهنه سوپراسابداکشن در همین زمان پدید آمده اند.