تاثیر مدت زمان انقباض و استراحت در تمرینات PNF بر دامنه حرکتی و قدرت عضلات اکستنسور ران

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر شش هفته تمرینات PNF با سه میزان متفاوت انقباض-استرحت بر دامنه حرکتی فعال و قدرت عضلات اکستنسور ران بود.
تعداد 39 دانش آموز پسر (سن:2/1± 13 سال؛ جرم: 8/9±55 کیلوگرم؛ قد: 2/15±159 سانتی متر) به سه گروه تقسیم شدند. هر یک از گروه ها به مدت شش هفته به تمرین های PNF با زمان های متفاوت انقباض و استراحت پرداختند. نسبت زمان انقباض به استراحت در گروه های I، II و III به ترتیب 1، 2 و 3 در نظر گرفته شد. قبل و بعد از تمرین دامنه حرکتی مفصل ران و قدرت عضلات اکستنسورهای ران به ترتیب توسط شیب سنج (طی آزمون بالا آوردن مستقیم پا) و دینامومتر اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری از تست تی همبسته و آنالیز واریانس یک سویه با (0/05>p) استفاده شد.
میزان قدرت عضلات اکستنسور ران و دامنه حرکتی در هر سه گروه بعد از دوره تمرینی افزایش معناداری پیدا کرد. مقدار افزایش قدرت در گروه I، IIو III به ترتیب برابر؛ kg6، kg4 و kg7 بود. همچنین افزایش انعطاف پذیری ران در گروه I، II و III به ترتیب برابر 15 درجه، 8 درجه و 12 درجه بود. مقدار افزایش این دو متغیر در هر سه گروه مشابه بود.
نسبت های متفاوت زمان انقباض به استراحت 1، 2 و 3 تفاوتی در نتیجه افزایش قدرت عضلانی و دامنه حرکتی مفصل ران را نشان نداد.