نامه به سردبیر

مقاله ای با عنوان «بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب در شبکه آب شرب شهری در شهرستان تربت حیدریه در سال 1392» چاپ شده در دوره 3 شماره 1 این مجله را مطالعه نمودم. از این که این مقاله حاوی اطلاعات مفیدی در زمینه بهداشت آب بود بسیار مورد توجه است، اما نکاتی در مقاله مذکور مطرح گردیده که در این نوشته مورد بحث قرار می گیرد.
اطلاع از شاخص خورنده بودن و یا رسوب گذار بودن آب در یک سیستم توزیع و انتقال آب شرب بسیار حیاتی و مهم تلقی می گردد (1). رسوب گذار بودن آب بیشتر در بحث زیان های اقتصادی ناشی از آن در گرفتگی لوله های آب شرب و متعاقب آن تعویض لوله ها مورد توجه است (2)، اما خورنده بودن علاوه بر زیان های اقتصادی آن بر مخازن و سیستم توزیع و انتقال آب ممکن است بر سلامت مصرف کنندگان نیز اثرات نامناسبی داشته باشد (3). با توجه به جنس متفاوت لوله های انتقال و توزیع آب شرب، خورنده بودن آب می تواند باعث ورود املاح مضری به آب شرب گردد که از آن جمله می توان آزبست، روی، قلع و مس را نام برد (4-6). استاندارد بودن فاکتورهای سختی،TDS و قلیائیت آب شرب شهرستان تربت حیدریه که بر گرفته از پژوهش فوق می باشد جای خوشحالی است، اما مسئله ای که مورد نگرانی است موضوع خورنده بودن این آب است که به تایید اکثریت شاخص های خورندگی علمی و تجربی که در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته، نیز رسیده است. در مجموع نکات زیر پیشنهاد می گردد: 1- نتایج این طرح به عنوان پژوهش کاربردی و موضوعی مهم به مسئولین ادارات آب و فاضلاب شهرستان و نیز معاونت بهداشتی دانشگاه اعلام گردد تا مورد بررسی بیشتر، پیگیری و نهایتا اصلاح قرار گیرد.
2- با توجه به یافته های این طرح پژوهشی که در سال 1392 انجام شده است، تکرار این طرح هر یک تا دو سال احتمالا ضروری به نظر می رسد و بسیار عاقلانه است که در سال اخیر (1395) این پژوهش تکرار گردد، تا در صورت تشدید شاخص خورندگی تصمیماتی همچون تعجیل در تعویض لوله های ضعیف در برابر خوردگی و جایگزینی آن با لوله های استاندارد مورد اهتمام بیشتری قرار گیرد.