فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان های تربت حیدریه سال 1392

استافیلوکوک اورئوس یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است که نقش مهمی در بیماری زایی کارکنان بیمارستانی دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان های تربت حیدریه سال 1392 انجام گردید.
این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در سال 1392 در بین 130 نفر از کارکنان درمانی بیمارستان های تربت حیدریه انجام گردید. نمونه گیری با سواپ استریل از ناحیه قدامی بینی هر فرد انجام و در محیط مانیتول سالت آگارکشت داده شد. سپس نمونه های مورد نظر با انجام رنگ آمیزی گرم و تست های مربوطه شناسایی و تعیین حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های استافیلوکوک اورئوس به روش کربی بائر انجام گرفت. استافیلوکوک اورئوس های مقاوم به متی سیلین با روش اگزاسیلین آگار شناسایی شدند.
براساس یافته ها از 130 فرد مورد مطالعه 28 نفر (21.5 درصد) حامل استافیلوکوک اورئوس در بینی خود بودند. کارکنان بخش مراقبت های ویژه و آزمایشگاه بیشترین و بخش زنان کمترین ناقلین استافیلوکوک اورئوس را در بین سایر بخش ها دارا بودند. در بین متغیرهای مورد بررسی تنها بین سن کارکنان با ناقل بودن استافیلوکوک اورئوس رابطه معنادار مشاهده شد. بیشترین مقاومت به آنتی بیوتیک پنی سیلین (100 درصد)، گلوکزاسیلین (42.9درصد) وکمترین مقاومت به آنتی بیوتیک کوتریموکسازول (5 درصد) دیده شد. در این مطالعه 14 نمونه (10.8 درصد) نسبت به متی سیلین به روش اگزاسیلین آگار مقاومت نشان دادند.
نتایج نشان می دهد درصد قابل توجهی از کارکنان بیمارستان های تربت حیدریه ناقل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین در بینی خود بودند. لذا شناسایی و درمان این ناقلین نقش مهمی در میزان بروز استافیلوکوک های مقاوم به درمان دارد. همچنین اجرای برنامه های غربالگری دوره ای برای کنترل این عامل مهم پیشنهاد می گردد.