رابطه استرس شغلی با توانایی انجام کار در بین ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی- درمانی شهر مشهد

استرس شغلی یکی از عوامل مهم و موثر در انجام وظایف شغلی کارکنان حوزه سلامت بوده و نقش مهمی در غیبت از کار و بازنشستگی پیش از موعد آنان ایفا می نماید. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با توانایی انجام کار ماماها ی شاغل در مراکز بهداشتی شهر مشهد انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- همبستگی تعداد 60 مامای شاغل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه استرس شغلی کودرون و شاخص توانایی انجام کار صورت گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و با کمک آزمون های آماری توصیفی و استنباطی انجام شد.
میانگین سنی و سابقه کار واحدهای پژوهش به ترتیب 5.1±41.2 و 5.9±15.2 سال بود. میانگین نمره کل استرس شغلی و توانایی انجام کار ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی به ترتیب 12.7±44.1 و 1.5±36.6 بود. بین استرس شغلی و توانایی انجام کار ماماهای شاغل رابطه معکوس و ضعیفی (0.04p=، 0.25-r=) وجود داشت.
به نظر می رسد استرس شغلی به طور معنی داری توانایی انجام کار ماماهای شاغل را کاهش می دهد. توصیه می شود در تحقیقات آتی این رابطه در جوامع پژوهشی بزرگتر و نیز در بین سایر کارکنان حوزه سلامت مورد بررسی بیشتر و دقیق تری قرار گیرد.