تاثیر دو فرآورده گیاهی سنبل الطیب و گل گاوزبان بر ازمون های عملکرد کبد و کلیه در موش صحرایی

امروزه اکثر داروهای گیاهی بدون انجام آزمایش های استاندارد سم شناسی وارد بازار می شوند و تصور عموم بر این است که داروهای گیاهی فاقد سمیت می باشند. ولی گزارش هایی در خصوص سمیت بعضی از این داروها نیز به چشم می خورد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کبدی و کلیوی دو گیاه گل گاوزبان و سنبل الطیب است که در طب سنتی مصرف می شوند. به این منظور عصاره پر کوله این گیاهان با دوزهای 200 میلی گرم بر کیلوگرم و 100 بصورت خوراکی به گروه های 5 تایی موش صحرایی(Rat)، به مدت 7 روز خورانده شد و سپس در روز هشتم خون حیوانات گرفته شده و مطالعات بیوشیمیایی بر روی سرم آنها انجام گرفت و نتایج با گروه شاهد مقایسه گردید. نتایج حاصل از آزمایش نشانگر آن است که تغییرات آنزیم های AST و ALT و آلکالین فسفاتاز (A1K P) در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری را نشان می دهد. آنزیم A1K P متعاقب تجویز دوزهای 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره هر دو گیاه دارویی نسبت به گروه شاهد افزایش قابل ملاحظه (P<0.01) داشت. آنزیم ALT متعاقب تجویز دوزهای 200 میلی گرم بر کیلوگرم و 100 گیاه سنبل الطیب کاهش معنی داری را نشان داد ولی آنزیم AST در دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم گیاه فوق افزایش معنی دار داشت. (P<0.01) آنزیم ALT با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم گیاه گل گاوزبان نسبت به گروه شاهد کاهش داشت ولی با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش قابل ملاحظه داشت (P<0.01) در حالی که آنزیم AST با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم گیاه فوق بدون تغییر بود و با دوز 100 میلی گرم بر کیلوگرم افزایش معنی داری داشت. (P<0.01) آزمون های مربوط به عملکرد کلیه شامل BUN و کراتینین هیچ گونه افزایشی را متعاقب تجویز خوراکی دو عصاره با دوزهای 100 میلی گرم بر کیلوگرم نشان ندادند. در این تحقیق مشخص شد که عصاره گل گاوزبان نسبت به عصاره گیاه سنبل الطیب اثرات توکسیک کبدی بیشتری دارد و به ویژه این اثر در دوزهای بالا قابل مشاهده است...