مقایسه ی دز دریافتی چشم ها، غده ی تیروئید و پاروتید در آزمون های Cone Beam Computed Tomography (CBCT) دندانی و پانورامیک دستگاه CRANEX® 3D

با توجه به این که در رادیولوژی دندانی، کاربرد Cone beam computed tomography (CBCT) رو به افزایش است و بخش های دارای این تجهیزات در حال رشد هستند، تعیین دز و ارزیابی خطرات پرتوهای یونیزان امری ضروری است. در این مطالعه، دز جذبی تیروئید، پاروتید و چشم ها در دو آزمون CBCT (فک بالا و پایین) و پانورامیک با دستگاه CRANEX® 3D در بیماران مقایسه شد.
برای هر بیمار 5 عدد Thermoluminescence dosimeter (TLD) به صورت یک جفت پشت پلک بالای هر چشم، یک جفت 2 سانتی متر جلوی غضروف کوچک قدامی گوش و یک عدد در قسمت میانی گردن مورد استفاده قرار گرفت. برای مقایسه ی دز جذبی اندام های مختلف در دو آزمون، میانگین دز جذبی محاسبه گردید.
در آزمون پانورامیک، چشم راست با 002/0 ± 020/0 میلی گری، کمترین میانگین دز جذبی و پاروتید راست با 053/0 ± 283/0 میلی گری بیشترین میانگین دز جذبی را داشتند. در آزمون CBCT، بیشترین میانگین دز جذبی مربوط به پاروتید راست (780/0 ± 650/4 میلی گری) و کمترین آن مربوط به چشم چپ (040/0 ± 311/0 میلی گری) بود. میانگین دز جذبی چشم ها، تیروئید و غدد پاروتید در پانورامیک برابر با 003/0 ± 022/0، 002/0 ± 027/0 و 051/0 ± 270/0 میلی گری و در CBCT برابر 050/0 ± 330/0، 051/0 ± 389/0 و 740/0 ± 410/4 میلی گری به دست آمد. دز جذبی دو آزمون، برای تمام اعضا اختلاف معنی داری را نشان می دهد (001/0 > P).
به دلیل تابش وسیع تر (تابش مخروطی شکل) و شرایط تابش بالاتر در CBCT، دز جذبی تمام اعضا در این آزمون بیشتر از آزمون پانورامیک (بیش از 10 برابر) است.