قرارداد حفظ محرمانگی: راهکاری مطمئن برای جلوگیری از افشای اطلاعات محرمانه دارندگان اموال فکری

دارندگان حقوق مالکیت فکری بویژه مخترعین غالبا از زمان خلق ایده تا تجاری سازی آن با چالش افشای اطلاعات محرمانه ای که در جریان قراردادهای مجوز بهره برداری در اختیار اشخاص ثالث قرار می دهند، مواجه هستند. در حقیقت هدف عمده از انعقاد قراردادهای محرمانگی حمایت از انواع اموال فکری از قبیل دانش فنی، اسرار تجاری و... است تا زمینه نظارت و مدیریت صحیح و کارآمد بر نحوه بهره برداری از آنها فراهم شود.. استفاده از قرارداد عدم افشاء در زمینه فناوری های پیشرفته به ویژه برای شرکت های رایانه ای و اینترنتی در جریان قرارداد مجوز بهره برداری بسیار معمول است. از طرف دیگر پژوهشگران و مخترعان شرکت های دانش بنیان در فرآیند دستیابی به حمایت های مالکیت فکری نیز ممکن است با چالش هایی نظیر افشای اطلاعات محرمانه مواجه شوند. نکته مهم عدم آگاهی بسیاری از صاحبان ایده و مخترعین از نحوه انعقاد چنین قراردادی است. در ارائه اطلاعات محرمانه قرارداد عدم افشاء فقط اطلاعات محرمانه را پوشش می دهد و قبل از انعقاد قرارداد مجوز بهره برداری یا در طول مذاکرات برای محافظت از آنها منعقد می شود. امضاء و انعقاد این گونه قراردادها در صورت عدم آگاهی از قوانین و ویژگی های آن برای طرفین می تواند خطرناک و تعهدات سنگینی به دنبال داشته باشد. در این مقاله با نگاهی تحلیلی-توصیفی، به تعریف، ضرورت، عملکرد و انواع قرارداد عدم افشاء و شرایط معمول در آن می پردازیم. نتایج این مقاله، لزوم اطلاع رسانی دقیق و کارآمد حقوقی به دارندگان اموال فکری در زمینه انعقاد قرارداد محرمانگی و اصلاح ساحتار قانونی فعلی را جهت حمایت از حقوق این اشخاص نمایان می سازد.