طراحی آمایش دفاعی در تراکم زدایی با بهره گیری از مدل TIS (مطالعه موردی: مقایسه نیروگاه نطنز با نیروگاه کره شمالی)

میزان تراکم نشان دهنده موقعیت و چیستی یک محل است، طوری که بافت های متراکم و فشرده موجب شاخص بودن مجموعه می گردد، لذا طراحان مجموعه های نظامی باید حتی المقدور از طراحی متراکم فضاها دوری نموده و از تمامی مساحت موجود استفاده نمایند. ازآنجایی که برنامه ریزی مناسب برای توزیع جمعیت و مکان یابی مناسب سکونتگاه های انسانی از مهم ترین اقدامات در آمایش دفاعی و پدافند غیرعامل می باشد، در این مقاله پس از بیان اجمالی از پدافند غیرعامل و تراکم زدایی به اصول و ضوابط پراکندگی و تراکم زدایی پرداخته شده است سپس با ارائه مدل های TIS به عنوان چارچوبی اصولی جهت طراحی مراکز در حوزه های مختلف، مدلی بهینه را برای اجرای طرحی امن به سازمان پدافند غیرعامل و همچنین مراکز مربوطه پیشنهاد کرده است. جهت بررسی مدل های مذکور از شاخص های قابلیت شناسایی توسط دشمن، آسیب پذیری، عدم تسهیل مدیریت بحران، عدم استمرار فعالیت سامانه و عدم برگشت پذیری سامانه که همگی از شاخص های پدافند غیرعامل می باشند، استفاده شده است. اولویت بندی شاخص ها و ارزیابی مدل ها از مهم ترین داده های کیفی است که در تهیه پرسشنامه تحقیق استفاده شده است. همچنین برای تحلیل داده ها روش های SMART و SAW مورداستفاده قرارگرفته است نتایج حاصل مدل S را به عنوان مناسب ترین و مدل T را نامناسب ترین مدل در تراکم زدایی نشان می دهد که در مقایسه نیروگاه های نطنز و کره شمالی تشابه نیروگاه نطنز به مدل T و تشابه نیروگاه کره شمالی به مدل S کاملا مشهود می باشد.