مقایسه اثربخشی ماساژدرمانی، تکنیک الکساندر و دوساهو بر شادکامی، سازگاری اجتماعی، امید، سلامت روان و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون

هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی اثربخشی ماساژدرمانی، تکنیک الکساندر و دوساهو در بهبود شادی، سازگاری اجتماعی، امید، سلامت روان و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون بود. جامعه ی آماری این پژوهش، شامل کلیه ی بیماران مبتلا به پارکینسون مراجعه کننده به مراکز درمانی شهر اصفهان در سال 1394 بودند که از میان آنها تعداد 42 بیمار، به شیوه ی نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه ی پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه ی شادکامی آکسفورد (آرگایل، 2013)، مقیاس سازگاری اجتماعی (حسینی و مقتدر، 1388)، مقیاس امید بزرگسال (اسنایدر، اروینگ و اندرسون، 1991)، پرسشنامه ی سلامت عمومی 28 سوالی (کاویانی، موسوی و محیط، 1380) و پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (گروه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی)، به عنوان ابزار پژوهش، مورد استفاده قرار گرفتند. داده ها توسط تحلیل کواریانس چندمتغیره، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین اثربخشی سه مداخله ی پژوهش بر متغیرهای وابسته، در مرحله ی پس آزمون، تفاوت معناداری دیده نمی شود ولی در مرحله ی پیگیری، دوساهو نسبت به سایر مداخلات پژوهش، اثربخشی بیشتری بر میزان شادی داشته است. تبیین های احتمالی مورد بحث قرار گرفته است.