تاثیر افزودن برنامه تمرین درمانی بر درمان استاندارد درمانی بر ناتوانی و درد افراد مبتلا به کمردرد حاد غیر اختصاصی: کارآزمایی بالینی تصادفی یکسو کور

در مورد استفاده از تمرینات فعال در مرحله حاد در افراد مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی اختلاف نظر وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثرات درمان استاندارد با و بدون تمرین درمانی در مبتلایان به کمردرد حاد غیر اختصاصی بود.
تعداد 43 فرد مبتلا به کمردرد حاد غیر اختصاصی به صورت تصادفی به دو گروه آزمون (مانیپولاسیون و تمرین درمانی 21 نفر) و گروه شاهد (مانیپولاسیون 22 نفر) تقسیم شدند. پس از اخذ رضایت نامه آگاهانه، اطلاعات جمعیت شناسی افراد در فرم مخصوص ثبت گردید. اثرات ضد درد فوری مانیپولاسیون ستون فقرات به وسیله VAS، قبل و بلافاصله بعد از مانیپولاسیون ستون فقرات در هر گروه اندازه گیری شد. میزان ناتوانی عملکردی بر اساس نمره پرسش نامه Oswestry و درد قبل از اولین جلسه درمان، در پایان آخرین جلسه درمان و یک ماه بعد از اتمام درمان جمع آوری شد.
تعداد 40 نفر مراحل مختلف مطالعه را به طور کامل پشت سرگذاشتند. در هر دو گروه آزمون و شاهد بهبودی معنی داری در شدت درد (001/0 > P) و نمره ناتوانی عملکردی (001/0 > P) به دنبال اتمام درمان مشاهده شد، هر چند تفاوت دو گروه در میزان درد (24/0 = P) و ناتوانی عملکردی (42/0 = P) معنی دار نشد. از سوی دیگر، میزان کاهش درد بلافاصله بعد از انجام مانیپولاسیون به صورت معنی داری کاهش داشت (001/0 > P).
نتیجه گیری: به نظر می رسد که برخلاف بهبود معنی دار ناتوانی عملکردی و درد مبتلایان به کمردرد حاد غیر اختصاصی بلافاصله پس از مانیپولاسیون و تمرین درمانی، این بهبودی تفاوت معنی داری با بهبودی ناشی از استفاده از مانیپولاسیون به تنهایی ندارد. انجام مطالعات بیشتر با استفاده از برنامه های تمرین درمانی مختلف و در انواع مختلف کمردرد توصیه می شود.