ویژگی های سر در کشف المحجوب و مطابقت آن با متون منثور صوفیه

«سر» از مصطلحات رایج صوفیه است که آن را جایگاه مشاهده و یکی از برترین لطایف وجودی انسان دانسته اند؛ علاوه بر توصیف های مختلف از سر و تبیین ویژگی های آن در ضمن عبارات مختلف، در متون منثور عرفانی گاه سر را در معنا با «دل»، «قلب» و «روح» یکی دانسته و در تعاریف مختلف، آن را با همین کلمه در معنای «راز» یکسان شمرده اند، در صورتی که سر مرتبه ای ورای روح و جان است. مقاله حاضر بر اساس متن کشف المحجوب حدود تعاریف سر را مشخص و تفاوت آن را با دیگر لطایف بررسی می کند، و آراء نویسندگان متون منثور عرفانی از آغاز تا قرن هشتم هجری را در تعریف و استعمال این واژه ها معرفی می کند و سرانجام به بیان ویژگی های سر از خلال متن کشف المحجوب و تطابق آن با سایر آثار عرفانی منثور می پردازد.