نقش درمانهای نئوادجوونت و ادجوونت در برخورد با آدنوکارسینوم کاردیا و اتصال مری - معده

سرطان های مری و معده در تمام دنیا از جمله معضلات بزرگ سیستم های بهداشتی و درمانی محسوب می شوند. این دو سرطان به شدت مرگبار بوده (85% میزان مرگ و میر در سرطان مری و 75% در سرطان معده) و اغلب در مراحل پیشرفته کشف می شوند.1 سرطان های ناحیه اتصال مری به معده (Esophagoastric Junction) یا EGJ از جمله نقاط آناتومیک می باشند که در سه دهه گذشته در جوامع غربی بروز آدنوکارسینوما در آنها رشد چشمگیری داشته است (تصویر 1). در تمام دنیا، SCC سرطان غالب مری می باشد در حالی که در کشورهای غربی آدنوکارسینوما به عنوان شایعترین سرطان جایگزین SCC شده است.2 در ایران نیز سرطان معده شایعترین سرطان در بین آقایان بوده و حداقل در سطح کلینیک، به نظر می رسد با تغییر الگوهای تغذیه ای و سبک زندگی در ایران سرطان ناحیه EGJ در حال پیشی گرفتن از تومورهای دیستال معده و تومورهای میانی ناحیه مری باشد.3 آدنوکارسینوم ناحیه EGJ از نظر اپیدمیولوژیک، اتیولوژیک، پاتوژنز و سیر بالینی با تومورهای ناحیه دیستال معده متفاوت بوده و بسیار مهاجم تر و مرگبارتر می باشد تا آنجائیکه بسیاری از صاحب نظران این بیماری را یک بیماری کاملا منحصر بفرد و مجزا در نظر می گیرند.4و5